Indywidualizacja podejścia w leczeniu niewydolności serca Wytyczne ESC 2021 w zakresie leczenia niewydolności serca omawia prof. Jadwiga Nessler, kierownik Oddziału Klinicznego Choroby Wieńcowej i Niewydolności Serca z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II, autorka Elektroterapia w kardiologii (elektrostymulacja) Zadaniem elektrostymulacji serca jest inicjowanie czynności elektrycznej serca za pomocą prądu elektrycznego. Wszczepialny układ stymulujący (inaczej. Wyróżniamy czasową i stałą elektrostymulację serca. Czasowa stymulacja sercaprzejściową bradyarytmią. W konsekwencji często doprowadza do dusznicy bolesnej, a także zawału mięśnia sercowego. Choroba niedokrwienna serca ze wszystkimi jej podtypami jest najczęstszą przyczyną śmierci w większości państw zachodnich [1]. Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej jest miażdżyca tętnic wieńcowych. „U dzieci i młodzieży często zaburzenia rytmu serca przebiegają bezobjawowo i są wykrywane przypadkowo, np. przy okazji badań przed szczepieniem ochronnym lub w trakcie wykonywania bilansu zdrowia” — mówi prof. dr hab. n. med. Katarzyna Bieganowska. Rozmawiamy z nią o skali problemu arytmii serca w tej populacji, diagnostyce tych zaburzeń oraz stosowanych metodach terapii. Tachykardią nazywamy szybsze bicie serca, niż jest to uznawane za normę dla określonego wieku. U dorosłych serce powinno uderzać z częstością 60-100 razy na minutę. Jeżeli uderzenia są rzadsze niż 60 na minutę, mówimy o bradykardii. Przy więcej niż 100 uderzeniach na minutę mamy do czynienia z tachykardią. Inne normy choroba nowotworowa: guza chromochłonny, to jest nowotwór nadnerczy, który jest guzem hormonalnie czynnym. Produkuje substancje wpływające na zbyt szybkie bicie serca (np. adrenalinę). Mocne i szybkie bicie serca w nocy może być objawem zaburzeń psychicznych, takich jak nerwica, napady paniki, depresja, zaburzenia hipochondryczne. HhZMucg. Najnowsze badania dowodzą, że śmierć bliskiego członka rodziny bezpośrednio związana jest ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności u osób z niewydolnością serca. Ryzyko to jest największe w przeciągu pierwszych siedmiu dni po stracie. Autor: Getty Images Prawie 6,2 mln osób w Stanach Zjednoczonych zmaga się z niewydolnością serca. Niestety, liczba ta z roku na rok wzrasta. Stres ma niekorzystny wpływ na pracę serca i przyczynia się do wzrostu śmiertelności, a utrata członka rodziny jest jednym. Z poważniejszych źródeł stresu jakiego możemy doświadczyć. Badania naukowe wykazały, że osoby, które doświadczyły śmierci bliskiego członka rodziny narażone są na większe ryzyko śmiertelności będącej wynikiem niewydolności serca (HF). Poradnik Zdrowie: depresja Niewydolność serca a silny stres „Badania wykazały, że depresja, lęk i niskie wsparcie społeczne, wraz ze zwiększoną ilością stresu mogą pogorszyć funkcję serca i związane są z gorszymi wynikami u osób z niewydolnością serca" – mówi dr Suzanne Steinbaum, kardiolog i wolontariusz American Heart AssociationTrusted Source. Najnowsze badanie kierowane przez dr Krisztinę László z Karolinska Institute w Sztokholmie wykazało związek między utratą bliskiego członka rodziny a zwiększonym ryzykiem śmiertelności z powodu HF występującym po śmierci dziecka, partnera, wnuka i rodzeństwa, ale nie po śmierci rodzica. Badania są jednoznaczne W badaniu przeanalizowano zapisy pacjentów pochodzące z lat 2000-2018 ze szwedzkiego rejestru niewydolności serca oraz dane z lat 1987-2018 ze szwedzkiego rejestru pacjentów. Do badania włączono prawie 500 000 osób zmagających się z niewydolnością serca. Informacje o przyczynie i dacie śmierci pochodziły z Rejestru Przyczyn Zgonów. W trakcie badania 12 proc. uczestników doświadczyło utraty bliskiego członka rodziny, a dokładnie dziecka, małżonka lub partnera, wnuka, rodzeństwa lub rodzica, podczas trwającej średnio 3,7 lat obserwacji. 383 674 pacjentów z niewydolnością serca zmarło. Żałoba a ryzyko niewydolności serca Największe ryzyko śmiertelności zaobserwowano po stracie partnera (20 proc.) lub rodzeństwa (13 proc.). Badacze zaobserwowali również 10 proc. zwiększone ryzyko śmiertelności po śmierci dziecka i 5 proc. zwiększone ryzyko po stracie wnuka. Zauważono także, że ryzyko śmiertelności wzrastało, gdy zmarł więcej niż jeden członek rodziny, a związek żałoby ze śmiertelnością osób z HF był większy u osób powyżej 75. roku życia. „W przeprowadzonym badaniu stwierdziliśmy, że utrata bliskiego członka rodziny, czyli jedno z najpoważniejszych źródeł stresu jakiego można doświadczyć, wiąże się ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności w niewydolności serca" - mówi dr Suzanne Steinbaum. Ważne by o siebie dbać Wyniki jednego z pierwszych badań w tej dziedzinie są niezwykle ważne w kontekście samoopieki osób z niewydolnością serca będących żałobie. „Wyniki badania mogą wymagać zwiększonej uwagi ze strony członków rodziny, przyjaciół i zaangażowanych specjalistów dla pacjentów z niewydolnością serca w żałobie, szczególnie w okresie krótko po stracie" – powiedziała dr László. Przyczyny i objawy niewydolności serca Niewydolność serca to poważny stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi do narządów organizmu. Dochodzi do zmniejszenia wydolności wysiłkowej. Do najczęstszych przyczyn niewydolności serca należą: Nadciśnienie tętnicze, Choroba niedokrwienna serca, Wady zastawek serca, Zaburzenie rytmu serca, Zapalenie mięśnia serca, Nadmierne spożywanie alkoholu. Co powinno zaniepokoić? Objawy niewydolności serca to: Osłabienie, szybkie męczenie się, Obrzęki, powiększony obwód brzucha, Duszność pojawiająca się w spoczynku lub po wysiłku, Suchy kaszel. "Osoby z niewydolnością serca muszą być świadome zwiększonego ryzyka śmiertelności po stracie członka rodziny. Posiadanie tej wiedzy może pomóc w opracowaniu strategii ochrony siebie i swojego serca poprzez zaplanowanie wizyt u lekarzy, znalezienie wsparcia społecznego w tym trudnym czasie oraz zapewnienie, że nadal będą monitorować i dbać o siebie, zwłaszcza w trakcie procesu żałoby" – mówi Dr Steinbaum. Co krew mówi o zdrowiu Twojego serca? Badanie krwi jest zawsze pierwszym krokiem w celu ustalenia przyczyny naszych sercowych dolegliwości. Jedynie przy podejrzeniu zawału serca wykonuje się wcześniej badanie EKG. Czego poszukujemy we krwi osoby z podejrzeniem choroby serca? Najważniejsze badania laboratoryjne wykonywane u pacjenta z problemami kardiologicznymi to: profil lipidów (uwzględniający cholesterol całkowity, cholesterol LDL i HDL), poziom triglicerydów, stężenie glukozy na czczo i hemoglobiny glikowanej oraz białko C-reaktywne (CRP). Choć diagnostykę rozpoczyna się od tych podstawowych badań laboratoryjnych, to ostatecznie rozpoznanie zawsze wymaga przeprowadzenia bardziej specjalistycznych badań. Badania laboratoryjne w diagnostyce chorób serca Badanie EKG – złoty standard w chorobach serca EKG to podstawowe badanie wykorzystywane w diagnostyce chorób serca. Jest graficznym odzwierciedleniem jego czynności bioelektrycznej. Skurcz serca i sposób rozprzestrzeniania się impulsu elektrycznego w mięśniu sercowym narysowany jest w formie krzywej. Rejestracja pola elektrycznego wytwarzanego przez serce w każdej minucie jego pracy możliwa jest dzięki umieszczeniu elektrod na ciele pacjenta. Siatka milimetrowa, na której urządzenie drukuje wykres, umożliwia pomiar częstotliwości rytmu serca oraz analizę głównych elementów wykresu (załamków: P, Q, R, S i T). Co powinniśmy wiedzieć o badaniu EKG? Wysiłkowe badanie EKG – co to takiego? Wysiłkowe badanie EKG to test zdrowotny, w trakcie którego czynność serca rejestrowana jest za pomocą tych samych elektrod co w klasycznym EKG, ale podczas wykonywanego wysiłku fizycznego. Ma on na celu ocenę pracy serca w warunkach zwiększonego obciążenia, jakim jest wysiłek fizyczny. Wysiłkowe badanie EKG jest szczególnie przydatne w diagnozowaniu choroby niedokrwiennej serca. Może być wykonane na bieżni ruchomej lub na specjalnym rowerze. Jak przygotować się do badania? Do czego służy wysiłkowe badanie EKG? Co to jest badanie EKG metodą Holtera? EKG metodą Holtera polega na rejestracji zapisu EKG w sposób ciągły prze 24 godziny. Pozwala na ocenę patologii serca i zmian jego pracy, które ujawniają się jedynie w określonych warunkach. EKG spoczynkowe pozwala zarejestrować zmiany stale występujące lub przypadkowo uchwycone podczas badania. Jest to tylko krótki, kilkuminutowy zapis, który nie pozwala uchwycić pewnych zmian, pojawiających się okresowo. Dlatego powstał 24-godzninny sposób rejestrowania zmian rytmu serca – Holter EKG. Jakie są wskazania do 24-godzinnego badania EKG metodą Holtera? Wszystko o Holter EKG Echokardiografia – gdy chcemy obejrzeć serce Echokardiografia wykorzystuje fale ultradźwiękowe do obrazowania serca. Badanie echokardiograficzne pokazuje serce w trakcie jego pracy w czasie rzeczywistym. Dwuwymiarowy obraz wyświetlany jest na ekranie monitora komputera, do którego sygnał dociera z głowicy przyłożonej do klatki piersiowej. Badanie echo (skrót o echokardiografii) jest nieinwazyjne – pozwala nam niejako oglądać pracę serca przez ścianę klatki piersiowej. Echo serca dostarcza nam informacji zarówno na temat budowy anatomicznej serca, jak i jego czynności. Nieinwazyjność, łatwa dostępność badania, duża dokładność pomiarów oraz względnie niska cena badania sprawiły, że współczesna kardiologia nie istniałaby bez możliwości wykonania echokardiografii. Co powinniśmy wiedzieć o echokardiografii? Echokardiografia obciążeniowa Echokardiografia obciążeniowa łączy w sobie dwie metody: EKG wysiłkowe i echo serca. Echokardiografia obciążeniowa jest jedną z metod stosowanych w diagnostyce i ocenie rokowniczej w chorobie wieńcowej. Obciążenie serca można osiągnąć poprzez wysiłek fizyczny, środki farmakologiczne lub przezprzełykową stymulację serca. Badanie jest bardziej czułe niż zwykłe echo serca lub EKG oddzielnie i daje mniej wyników fałszywych. Jak wygląda echokardiografia wysiłkowa? Na czym polega echokardiografia obciążeniowa? Koronarografia – naczynia wieńcowe od wewnątrz Koronarografia to badanie inwazyjne, które pozwala na zobrazowanie naczyń wieńcowych od wewnątrz. Samo badanie polega na nakłuciu tętnicy, przez którą wprowadza się specjalny, cienki cewnik do światła naczynia. Cewnik następnie przesuwa się wzdłuż naczyń aż dotrze się nim do tętnic wieńcowych. Przez wprowadzony cewnik podaje się następnie środek cieniujący, który wypełniając naczynia uwidacznia ich budowę, średnicę światła i przebieg. Koronarografia to nie tylko doskonała metoda diagnostyczna. Za pomocową koronarografii możliwe jest wykonanie szeregu zabiegów: poszerzenia zwężonego naczynia, założenia stentu i wiele innych. Jest to zatem również jedna z lepszych metod terapii stosowanych w chorobie wieńcowej. Koronarografia – na czym polega to badanie? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Nieleczone choroby serca stanowią duże ryzyko dla życia pacjenta. Podstawowa diagnostyka chorób sercowo-naczyniowych pozwala jak najdłużej cieszyć się zdrowiem. Dzięki regularnym badaniom kardiologicznym można zapobiec np. chorobie niedokrwiennej serca, a co za tym idzie - zawałowi. Jakie badania kardiologiczne wykonuje się w diagnostyce chorób serca? Choroby serca: podstawowa diagnostyka Spis treściChoroby serca: wywiad z pacjentemChoroby serca - badania pacjentaChoroby serca - badania laboratoryjneChoroby serca - nieinwazyjne badania kardiologiczneChoroby serca - inwazyjne badania kardiologiczne Podstawowa diagnostyka chorób serca obejmuje badania podmiotowe i przedmiotowe, badania laboratoryjne oraz specjalistyczne nieinwazyjne i inwazyjne badania kardiologiczne. Choroby serca, takie jak: choroba wieńcowa, udar mózgu, niewydolność krążenia i inne, stanowią przyczynę niemalże połowy wszystkich zgonów w Polsce. Sprawdź, jak rozpoznać choroby serca za pomocą badań kardiologicznych. Choroby serca: wywiad z pacjentem Podstawą rozpoznania choroby serca jest prawidłowo zebrany wywiad lekarski. Podczas wizyty lekarz zbiera informacje o aktualnych dolegliwościach występujących u pacjenta oraz o charakterze i czasie trwania objawów chorobowych. Pacjenci kardiologiczni najczęściej skarżą się na ból w klatce piersiowej. Zwykle ból ten opisywany jest jako uczucie ucisku, pieczenia, dławienia czy po prostu dyskomfortu w klatce piersiowej. Ból ten najczęściej jest zlokalizowany za mostkiem i może promieniować po całym ciele: do kończyn górnych (zwłaszcza lewej) i pleców. Pojawiają się również objawy, takie jak: duszności, zaburzenia rytmu serca, silne osłabienie organizmu lub omdlenia. SPRAWDŹ >> Nerwica serca - objawy i przyczyny Choroby serca - badania pacjenta Badania fizykalne to badania dodatkowe, które służą do potwierdzenia, rozpoznania choroby. Pierwszym etapem tego typu badań jest osłuchiwanie serca. Dzięki niemu można stwierdzić obecność zjawisk patologicznych, takich jak nieprawidłowe szmery serca. Należy również mierzyć ciśnienie tętnicze w ciągu 24 godzin (kontrola ciśnienia tętniczego w ciągu doby pozwoli wykluczyć nadciśnienie tętnicze). Lekarz może obliczyć także wskaźnik masy ciała oraz obwód talii pacjenta. Nadwaga jest bowiem częstą przyczyną dolegliwości sercowych. Choroby serca - badania laboratoryjne Jednym z najważniejszych badań laboratoryjnych, wykonywanych u pacjentów z podejrzeniem choroby serca, jest lipidogram, czyli profil lipidów na czczo. Pozwala on określić poziom cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i HDL oraz stężenie triglicerydów, stężenie glukozy na czczo i hemoglobiny glikowanej, białko C-reaktywne. W ten sposób można ocenić ryzyko wystąpienia miażdżycy, a w konsekwencji choroby wieńcowej czy zawału serca. W diagnostyce niedokrwienia mięśnia sercowego ocenia się stężenie we krwi markerów sercowych. Ich podwyższony poziom świadczy o uszkodzeniu mięśnia sercowego, martwicy i śmierci komórek, które wynikają z niedokrwienia mięśnia sercowego. Choroby serca - nieinwazyjne badania kardiologiczne EKG, czyli elektrokardiografia podstawowe (elektrokardiogram spoczynkowy) wysiłkowe (elektrokardiograficzny test wysiłkowy) Holter śródsercowe RTG, czyli badanie radiologiczne klatki piersiowej, pomaga ocenić stan układu sercowo-naczyniowego. Echokardiografia (echo serca) pozwoli ocenić budowę serca za pomocą USG (ultrasonografu) ze specjalną sondą. Badanie dopplerowskie serca jest stosowane w celu oceny przepływu krwi przez naczynia wieńcowe z wykorzystaniem ultrasonografu. Rezonans magnetyczny serca pozwala na precyzyjną ocenę budowy serca i naczyń wieńcowych. Scyntygrafia serca to badanie wykorzystujące izotopy promieniotwórcze do oceny budowy mięśnia sercowego, tętnic wieńcowych oraz pracy serca. Choroby serca - inwazyjne badania kardiologiczne Cewnikowanie serca to badanie serca z wykorzystaniem cewnika naczyniowego, który wprowadzany jest przezskórnie do komór serca w celu oceny budowy mięśnia sercowego, a także określenia rytmu serca. Koronarografia to badanie służące do oceny tętnic wieńcowych, za pomocą wprowadzanego cewnika, środka kontrastowego i promieni rentgenowskich. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego o różnym podłożu są jednym z najbardziej poważnych, gdyż tyczą się jednego z najważniejszych narządów. Specjaliści zajmujący się leczeniem takich schorzeń, a zwłaszcza kardiochirurdzy, mają nieraz nie małe wyzwanie, szczególnie jeśli chodzi o zabiegi i operacje przeprowadzane w obrębie tego układu. Uważane są za te najtrudniejsze w całej medycynie. Do jednych z takich zabiegów chirurgicznych, które są inwazyjne (czyli dochodzi do ingerencji w ciało) zalicza się angioplastykę wieńcową. Jak się przygotować do zabiegu? Czy jest to bolesny zabieg? Co da się nim uzyskać? Na te oraz inne pytania można znaleźć odpowiedzi w poniższym to jest angioplastyka?Co to jest angioplastyka?Co to znaczy wieńcowa?W jakim celu wykonuje się angioplastykę wieńcową?Wskazania do wykonania zabieguPrzeciwwskazania do wykonania zabieguJak się przygotować do angioplastyki wieńcowej?Na czym polega zabieg angioplastyki wieńcowej?Jakie są zalecenia po zabiegu angioplastyki wieńcowej?Powikłania po zabiegu angioplastyki robić po powrocie do domu po przeprowadzonej angioplastyce wieńcowej?Angioplastyką nazywa się specjalny kardiochirurgiczny zabieg inwazyjny polegający na rozszerzeniu i udrożnieniu naczyń krwionośnych, które w wyniku zazwyczaj choroby są znacznie zwężone bądź całkowicie zamknięte. Cały proces polega na włożeniu specjalnego cewnika, z tak zwanym balonikiem do nadmiernie zwężonego naczynia. Balonik po wprowadzeniu do naczynia napełnia się, dzięki czemu można zwiększyć średnicę tętnicy do w miarę prawidłowych obecnie jest stosowana do poszerzenia kilku tętnic:szyjnych,wieńcowych,kończyn,narządów można używać angioplastyki do udrażniania naczyń żylnych, jednakże w tym przypadku następuje to znacznie rzadziej. Ważnym aspektem, a zarazem zaletą tego badania jest fakt, że wykonuje się go bez otwierania klatki piersiowej, co umożliwia szybszy powrót do zdrowia u takich to znaczy wieńcowa?Wieńcowa oznacza nic innego jak konkretne naczynia, a dokładnie tętnice wieńcowe, które wchodzą w skład krążenia wieńcowego. Krążenie takie jest odpowiedzialne za przepływ krwi bogatej w substancje odżywcze i tlen do komórek mięśniowych serca oraz odebranie im krwi pełnej ubocznych produktów metabolizmu i dwutlenku węgla. Cała wymiana krwi w komórkach serca jest możliwa dzięki naczyniom wieńcowym, czyli takim, które oplatają całe serce z zewnątrz. Pełnią one tylko jedną funkcję, którą jest wymiana substancji dla komórek mięśnia sercowego, jak właśnie tętnice jakim celu wykonuje się angioplastykę wieńcową?Wszystkie zabiegi kardiochirurgiczne polegają na ingerencji w układ sercowo-naczyniowy. Głównym ich zadaniem jest poprawa funkcjonowania serca i naczyń, które zaczęły szwankować co może nieść za sobą ryzyko nawet zgonu. Zaś najważniejszym celem takich zabiegów jest poprawa funkcjonowania i wydolności pacjenta. Dodatkowo w zależności od przypadku pacjenta, wyróżnia się wiele innych korzyści, które niesie za sobą wykonanie angioplastyki wieńcowej. Jest to przede wszystkim:Umożliwienie wykonywania wysiłku fizycznego bez gwałtownych i nadmiernych duszności,Wyeliminowanie duszności dławicowych,Poprawa ukrwienia mięśnia sercowego i przywrócić jego prawidłowość w pracy,Wydłużenie życia pacjentów i ograniczenie do minimum wystąpienia u nich wystąpienia kolejnych zawałów,Ochrona przed ponowną rewaskularyzacją, czyli kolejnym zabiegiem udrażniania zwężonych naczyń do wykonania zabieguZe względu na dość dużą różnorodność w przyczynie wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia bądź zaburzenia w czynności tętnic wieńcowych, należy każdego pacjenta zdiagnozować. Robi się na to wiele sposób, a do tego dużą pomocą okazuje się opisanie przez pacjenta konkretnych objawów, którego u niego występują. Po szczegółowej diagnozie oraz wielu badaniach zostały wykazane poszczególne przypadki, które kwalifikują pacjenta do wykonania angioplastyki wieńcowej. Jest to bardzo ważny zabieg u pacjentów po przebytym świeżym zawale serca bądź jego ostrym charakterze. Dodatkowo zaleca się jego wykonanie u osób, u których zdiagnozowano:Ostry zespół wieńcowy,Niestabilna choroba wieńcowa,Występowanie dławicy piersiowej,Zwężenia na tle miażdżycowym w tętnicach wieńcowych,Niedokrwienny udar dodać, że angioplastyka wieńcowa jest również alternatywą w stosunku do tak zwanych by-passów, czyli zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego, co przeprowadza się z otwarciem klatki do wykonania zabieguJak w przypadku każdego zabiegu czy operacji, w której dochodzi do ingerencji w organizm ludzki, istnieje wiele przeciwwskazań do jego wykonania. W przypadku zabiegu angioplastyki wieńcowej bezpośrednimi przeciwwskazaniami oraz tzw. czerwonymi flagami są:Świeży udar mózgu,Zaburzenia krzepnięcia krwi,Zapalenie wsierdzia,Zaawansowane upośledzenie funkcji lewej komory serca,Ciężka skaza krwotoczna,Niedokrwistość,Nadciśnieniu tętnicze o ciężkim charakterze,Niewydolności nerek w stopniu zaawansowanym,Obrzęki płuc,Krwawienie z przewodu pokarmowego, które czynnie występuje u chorego,Nieodpowiednio leczona bądź całkowicie nieleczona cukrzyca,Znaczne zaburzenia elektrolitowe,Ciężka wyniszczająca choroba pacjenta, która w krótkim czasie doprowadzi do zgonu,Zaburzenia psychiczne pacjenta,Brak zgody pacjenta na wykonanie że wiele z nich są konkretnie bezwzględnymi przeciwwskazaniami, to niektóre są zależne od wielu kwestii. Jednakże w takich sytuacjach lekarz sam decyduje czy korzyści z wykonania angioplastyki górują nad ryzykiem z samego wykonania się przygotować do angioplastyki wieńcowej?Angioplastykę, którą poprzedza się przeprowadzeniem koronarografii, wykonuje się w szpitalu i mimo że sam zabieg trwa dość krótko, to należy wziąć pod uwagę, że jest możliwość pozostania w szpitalu na kolejną noc. Dzieje się tak z tego względu, iż pacjent po przeprowadzonym zabiegu, musi być pod obserwacją personelu medycznego na wypadek, gdyby doszło do silnych powikłań tuż po badaniu. Dlatego też każdemu pacjentowi zaleca się, aby zgłaszając się na wykonanie badania, zabrał ze sobą małą torbę podręczną z najpotrzebniejszymi rzeczami i środkami do higieny procedury przygotowujące do zabiegu są identyczne, jak w przypadku badania koronarografii. Najważniejszą kwestią w przygotowaniu się do zabiegu jest bycie na czczo lub niespożywanie pokarmów przynajmniej i minimalnie – 6 godzin przed planowaną godziną wykonania badania. W przypadku zażywania leków na stałe zaleca się je przyjąć popijając niewielką ilością wody mineralnej. Jednakże o takowych zażywanych medykamentach należy poinformować swojego lekarza prowadzącego przed zabiegiem, zwłaszcza w przypadku farmaceutyków zmniejszających krzepliwość ważnym aspektem jest prawidłowe nawodnienie organizmu przed wykonaniem angioplastyki wieńcowej. Jest to ważna kwestia, dlatego że im bardziej nawodniony jest pacjent przed zabiegiem, tym szybciej po nim organizm pozbędzie się kontrastu z moczem. W tym celu zaleca się wypić, chociaż 1 litr wody mineralnej nim dojdzie do badania. Na kilka godzin przed zgłoszeniem się do szpitala na angioplastykę dobrym będzie przygotowanie okolicy obu pachwin nóg oraz przedramion poprzez dokładne ich umycie i ogolenie tych stref. Należy pamiętać, że na czas trwania zabiegu koniecznie trzeba zdjąć biżuterię oraz wszystkie metalowe elementy, które się posiada, jak np. protezy przed samym wykonaniem angioplastyki wieńcowej lekarz przeprowadzi z chorym wywiad, w celu uzyskania informacji o stanie pacjenta i aktualnym samopoczuciu. W tym momencie można poinformować doktora o ewentualnych obawach czy nagłym niewyrażeniu zgody na przeprowadzenie badania. Ważne jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli występuje bądź podejrzewa się alergię na środki cieniujące, jod, lateks czy antybiotyki. Specjalista może zadecydować, że przed wykonaniem zabiegu potrzebuje wykonać dodatkowo EKG lub ECHO serca, jednakże zależy to od aktualnego stanu przypadku chorych na ostre zespoły wieńcowe angioplastyka wieńcowa przeprowadzana jest w kilka chwil od przyjęcia pacjenta do szpitala bądź czym polega zabieg angioplastyki wieńcowej?Zabieg angioplastyki wieńcowej zalicza się do inwazyjnych z tego względu, że dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek organizmu. Jest ono inwazyjne z racji tego, że należy naciąć skórę w odpowiednim miejscu, aby móc dotrzeć przyrządami do chorego miejsca tętnicy wieńcowej. Cały proces przeprowadza się w specjalnej sali hemodynamicznej w pracowni kardioangiograficznej i jest on bezbolesny. Dzieje się tak ze względu na podawane zawsze znieczulenie miejscowe i pozostawienie pacjenta w pełni przeprowadza się zazwyczaj przez nakłucie tętnicy promieniowej znajdującej się w okolicy nadgarstka. Jednakże jest również drugi sposób, w którym do nakłucia dochodzi w obrębie tętnicy udowej, czyli w pachwinie nogi, lecz to wykonuje się znacznie przejdzie się wykonania bezpośrednio angioplastyki wieńcowej, należy przeprowadzić zabieg koronarografii. W tym celu pacjenta układa się w pozycji leżącej na plecach, całkowicie rozebranego, lecz przykrytym specjalnym prześcieradłem chirurgicznym. Następnie zostają przyklejone mu elektrody na bieżąco kontrolujące stan serca i podane znieczulenie. Koronarografia polega na nakłuciu odpowiedniej tętnicy za pomocą igły angiograficznej i włożeniu specjalnej rurki z zastawką, czyli założenia koszulki naczyniowej. Następnie wprowadza się przy wykorzystaniu koszulki cewnik prowadzący i wstrzykuje środek kontrastujący, aby uwidocznić naczynia przy promieniowaniu tak przygotowanego naczynia przechodzi się do typowej angioplastyki. W tym celu wprowadza się prowadnik, czyli cienki metalowy drucik, który prowadzi się do miejsca w naczyniu, w którym nastąpiło zwężenie. Po nim należy wsunąć odpowiedni cewnik z założonym na jego końcu balonikiem. Balonik ten rozszerza dane naczynie, w wyniku wypełnieniu go pod ciśnieniem mieszaniny soli fizjologicznej i kontrastu. Dzięki napełnianiu się balonika dochodzi do poszerzenia się światła tętnicy i zwiększenia jej średnicy. Na skutek tego dochodzi do zniszczenia blaszki miażdżycowej i poprawy przepływu krwi przez kontrastu w tym zabiegu jest niezbędne, gdyż za jego pomocą pod wpływem promieni rentgenowskich lekarz jest w stanie ocenić poziom poszerzania się tętnicy. Ważnym jest dodać, że w większości przypadków na balonik zakłada się stent, czyli siateczkowatą metalową protezę naczyniową, która ma kształt walca. Stosuje się go ze względu na to, że jest bardzo elastyczny i pomaga prawidłowo funkcjonować tętnicy. Przy okazji stenty zapobiegają powstawaniu niedrożności naczynia, pełniąc funkcję podpory dla tętnicy wieńcowej. Jednakże stenty są nieodwracalne. Oznacza to, że raz założony nie da się już usunąć ze światła prawidłowym poszerzeniu naczynia należy usunąć z naczynia zbędne przyrządy i zabezpieczyć ranę powstałą przez nakłucie. W tym celu stosuje się zwykle bandaż z wałkiem uciskowym lub zakłada szwy. Całość badania trwa od około 30 minut do 2 są zalecenia po zabiegu angioplastyki wieńcowej?W chwili, kiedy badanie dobiegnie ku końcowi, jeszcze będąc na stole hemodynamicznym, lekarz wyciąga narzędzia medyczne, jak koszulkę czy cewniki i zaopatruje się odpowiednio ranę. Następnie pacjent zostanie przeniesiony do sali obserwacyjnej pozabiegowej. Najważniejsze jest tutaj, aby stosować się do zaleceń lekarza oraz się, że gdy zabieg był przeprowadzony przez tętnicę promieniową, można od razu wstać z łóżka, a inaczej w przypadku nacięcia tętnicy udowej. Jednakże warto zwłaszcza w przypadku, gdy pacjent źle się czuje po zabiegu, aby pozostał w pozycji leżącej do trzech godzin. W sytuacji, gdy była przecinana pachwina nogi, należy wstrzymać się z zejściem z łóżka przez co najmniej 6 godzin. Najważniejsze jest, aby przez kilka godzin po zabiegu pamiętać, aby nie zginać kończyny zabiegowej i nie wykonywać zbyt gwałtownych ruchów daną ręką czy nogą. Jest to dość istotne, aby zapobiec powstawaniu krwiaków czy rozlanych siniaków. Od razu po zakończeniu badania można jeść i pić. Płyny, w tym głównie woda mineralna po tym zabiegu są szczególnie ważne, a zwłaszcza spożywanie ich w sporych ilościach. Czynność ta pomoże w szybszym wypłukaniu środka kontrastowego z organizmu i procesów regeneracyjnych po zabiegu angioplastyki wieńcowa jest zabiegiem przezskórnym, czyli należy do postępowania z grupy czynności inwazyjnych. Wszystkie zabiegi, które przeprowadza się z naruszeniem ciągłości tkanek, mogą prowadzić do powikłań. Na szczęście występują one u zaledwie kilku procent wszystkich pacjentów zabiegów, lecz mimo wszystko należy wziąć pod uwagę ryzyko możliwości ich wystąpienia. Zawsze przed przygotowaniem do zabiegu lekarz informuje swojego pacjenta o wszystkim akcjach niepożądanych, które mogą się przydarzyć w trakcie działania bądź w najbliższym czasie już po zakończeniu czynności. Do powikłań po angioplastyce wieńcowej zalicza się:Wystąpienie krwiaków w miejscu nakłucia,Wstrząs,Przemieszczenie się blaszki miażdżycowej,Udar niedokrwienny mózgu,Obrzęk płuc,Wystąpienie zaburzeń rytmu serca,Tętniak rzekomy,Całkowite pęknięcie naczynia,Nagłe zamknięcie tętnicy, co może zakończyć się zawałem serca bądź natychmiastowym zgonem,Ostra niewydolność nerek,Przetokę tętniczo-żylną,Restenoza, czyli nawrót zwężenia tętnicy, która była poddana zabiegowi,Hipotonia, czyli niedociśnienie tętnicze,Silne krwawienia w miejscu założenia cewnika,Zaburzenia czucia, ze względu na uszkodzenie tkanek w okolicy sąsiadujących nerwów,Reakcja anafilaktyczna organizmu na podanie w przypadku, gdy pacjent za szybko odstawi leki przeciwpłytkowe lub jego organizm jest dość oporny na leczenie, może wystąpić zjawisko zwane późną zakrzepicą stentową. Jest to powstanie zakrzepu w miejscu, w którym była konieczność założenia stentu w naczyniu. Może również wystąpić niegroźna alergiczna reakcja organizmu na zastosowanie kontrastu, która zdarza się dość często wśród pacjentów. Głównymi objawami pojawienia się uczulenia na zastosowany kontrast są bóle głowy, wysypka skórna, kaszel, swędzenie, rumień, duszności czy nawet nudności z odruchem wymiotnym. Jednakże nie należy się tym martwić, gdyż do kilku godzin po zabiegu wszystkie nieprzyjemne objawy robić po powrocie do domu po przeprowadzonej angioplastyce wieńcowej?W chwili wypisania pacjenta ze szpitala po wykonaniu zabiegu najbardziej kładzie się nacisk na sporą ilość odpoczynku. Nie zaleca się wykonywania dużej aktywności fizycznej, a do formy należy wracać powoli i stopniowo. Warto zacząć powrót do zdrowia od codziennych krótkich spacerów czy jazdy na rowerze, powoli zwiększając ich długość i intensywność, o ile nie występują żadne powikłania. W przypadku pojawienia się istotnych zaburzeń w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego czy samopoczucia należy skontaktować się ze swoim lekarzem, aby zalecił co w takiej sytuacji zrobić. Dodatkowo należy pamiętać o stosowaniu przepisanych przez doktora odpowiednich lekarstw i pilnować ich dawki oraz pory stopniowej aktywności fizycznej w powrocie do zdrowia i zapobieganiu nawrotom schorzenia należy stosować zdrową dietę przeciwmiażdżycową. Opiera się ona na ograniczeniu spożywania tłuszczów zwierzęcych i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała. 30 maja 2022 - Przeczytasz w 3 minBadania serca – jak wyglądają i jakie są ich rodzaje? Choroby serca oraz układu naczyniowego stanowią obecnie najczęstszą przyczynę zgonów w Polsce. Możliwe jest jednak uniknięcie rozwoju ciężkich postaci tych schorzeń oraz ich komplikacji poprzez wczesne wykrycie charakterystycznych zaburzeń oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia. Z tego powodu warto wiedzieć jakie badania kardiologiczne są wykonywane, kiedy należy rozważać kontakt z kardiologiem i przeprowadzenie badań serca, a także co oznaczają ich wyniki. Czym są badania serca? Badania serca to grupa testów diagnostycznych, które nakierunkowane są na ocenę stanu zdrowia układu krążenia. Są one szczególnie istotne z klinicznego punktu widzenia, jako że choroby serca stanowią znaczące zagrożenie dla ogólnego stanu zdrowia. W skrajnych przypadkach mogą one doprowadzić do zaawansowanej niepełnosprawności lub nawet zgonu osoby chorej. Często choroby serca oraz układu naczyniowego pozostają bezobjawowe przez wiele lat. W tym czasie ciągle trwa jednak ich progresja, doprowadzająca po latach do stanu, gdy dostępne metody leczenia stają się ograniczone, a rokowania dla pacjenta – niekorzystne. Z tego powodu badania serca należy przeprowadzać regularnie, w celu uchwycenia zmian chorobowych na ich najwcześniejszych etapach, co pozwoli na sprawne wdrożenie leczenia oraz zminimalizuje ryzyko rozwoju ciężkich powikłań, takich jak niewydolność serca, przewlekła choroba wieńcowa lub też zawał mięśnia sercowego. Rodzaje badań kardiologicznych Podstawowe badania kardiologiczne zawierają się w badaniu przedmiotowym pacjenta. Na każdej wizycie (w szczególności kardiologicznej) lekarz wykonuje pomiar ciśnienia tętniczego, a także osłuchuje serce za pomocą stetoskopu. W przypadku podejrzenia zaburzeń rytmu serca pierwszym badaniem, które powinno zostać wykonane jest EKG, czyli elektrokardiografia. Badanie to polega na podłączeniu do pacjenta specjalnych elektrod, które poprzez pomiar zmian potencjałów elektrycznych są w stanie ocenić pracę serca. W przypadku podejrzenia zaburzeń krążenia sercowego (w przebiegu choroby wieńcowej) korzystne może być przeprowadzenie koronarografii. Jest to badanie radiologiczne, które z wykorzystaniem dożylnego środka kontrastowego pozwala na uwidocznienie naczyń tętniczych zaopatrujących mięsień sercowy w tlen, a także na zobrazowanie ich ewentualnych zwężeń. W określonych przypadkach lekarz może zlecić także przeprowadzenie innych badań obrazowych, takich jak echo serca (badanie USG serca) lub też rezonans magnetyczny mięśnia sercowego. Istotną rolę, szczególnie w zakresie profilaktyki chorób kardiologicznych odgrywają także badania laboratoryjne przeprowadzane z próbki krwi żylnej. Podstawowym badaniem profilaktycznym, szczególnie związanym z zapobieganiem chorobom serca, jest lipidogram. Test ten pozwala na dogłębne zbadanie stanu metabolizmu tłuszczowego poprzez pomiar określonych parametrów krwi żylnej, w tym także stężeń „złego” cholesterolu (frakcji lipoprotein LDL). Zaburzenia w poziomach lipoprotein LDL we krwi są ściśle związane ze znacząco zwiększonym rozwojem miażdżycy, a także związanych z nią komplikacji zdrowotnych, takich jak zawał mięśnia sercowego lub udar niedokrwienny mózgu. Poza pomiarem cholesterolu LDL lipidogram obejmuje pomiary stężenia cholesterolu HDL, czyli „dobrego” cholesterolu. Utrzymywanie właściwych stężeń tej substancji korzystnie wpływa na zdrowie sercowo-naczyniowe oraz chroni tętnice przed pojawieniem się ognisk miażdżycy. Istotnym elementem lipidogramu jest stężenie triglicerydów istotne dla oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Ich nadmiar świadczy o nadmiernym spożyciu węglowodanów i tłuszczów i zbyt małym wydatkowaniu energii. Poza lipidogramem badania kardiologiczne krwi mogą obejmować także pomiar stężęnia NT-proBNP. Pomiar tego parametru pozwala na ocenę stopnia zaawansowania choroby w przebiegu niewydolności serca lub też przewlekłej choroby wieńcowej. Im większe zaburzenia funkcji mięśnia sercowego, tym wyższe wartości w badaniach diagnostycznych będzie osiągał NT-proBNP. W określonych przypadkach klinicznych korzystne może być także oznaczenie poziomu D-dimerów we krwi. Badanie to umożliwia wykrycie zaburzeń krzepnięcia krwi, które prowadzą do powstawania skrzepów, a tym samym zwiększają ryzyko wystąpienia zakrzepicy tętniczej oraz żylnej. Oznaczenie poziomów troponin sercowych wykorzystywane jest do diagnozowania zawału serca – z tego powodu w znaczącej większości przypadków wykonuje je się jedynie w warunkach szpitalnych. Kto powinien wykonać badania serca? Przeprowadzenie badań diagnostycznych związanych z wykrywaniem chorób serca zalecane jest przede wszystkim osobom, które znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju schorzeń kardiologicznych. Czynniki predysponujące do pojawienia się tego typu chorób to Nadciśnienie tętnicze,Otyłość,Cukrzyca,Siedzący tryb życia,Niski stopień aktywności fizycznej,Palenie wyrobów tytoniowych,Historia występowania chorób serca w rodzinie. W przypadku występowania typowych objawów kardiologicznych, takich jak ból w klatce piersiowej, uczucie duszności lub też kołatania serca należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, szczególnie jeżeli dolegliwości te pojawiły się nagle. Tego typu objawy mogą wskazywać na rozwój ostrego stanu chorobowego jakim jest zawał serca. Zawał mięśnia sercowego wymaga niezwłocznej, pilnej pomocy medycznej, jako że w krótkim czasie może prowadzić do rozwoju zaburzeń rytmu serca, a konsekwencji do wystąpienia nagłego zatrzymania krążenia. Źródła: Podobne artykuły18 maja 2022Dobry cholesterol – jak można podnieść jego poziom? W dzisiejszych czasach często słyszy się o „dobrym” oraz o „złym” cholesterolu. Za tymi określeniami kryją się kolejno frakcja HDL lipoprotein oraz frakcja LDL, jednak na podstawie samych nazw trudno ocenić, który cholesterol oraz dlaczego nazywany jest tym „dobrym”. Różnica jest znacząca, jako że odpowiednie stężenia tych związków we krwi bezpośrednio przekładają się na ogólny stan zdrowia oraz funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Warto wiedzieć co kryje się za tymi pojęciami, z czym związane są zaburzenia w obrębie stężeń cholesterolu we krwi oraz w jaki sposób zadbać o właściwe poziomy dobrego cholesterolu. Dobry cholesterol – co to jest? „Dobrym” cholesterolem nazywana jest frakcja lipoprotein o wysokiej gęstości, czyli HDL (ang. High-Density Lipoprotein). Lipoproteiny to specyficzne kompleksy białkowe, które odpowiedzialne są za transport związków tłuszczowych we krwi. Za transport cholesterolu we krwi odpowiadają w głównej mierze dwie grupy lipoprotein – lipoproteiny HDL oraz LDL (lipoproteiny o niskiej gęstości). Z tego powodu w badaniach diagnostycznych nazwa ich często upraszczana jest do określeń „cholesterol HDL” oraz „cholesterol LDL”. Ze względu na korzystny wpływ stężeń poszczególnych frakcji lipoprotein na stan zdrowia układu sercowo-naczyniowego frakcja, HDL nazywana jest „dobrym cholesterolem”, podczas gdy lipoproteiny o niskiej gęstości (LDL) nazywane są „złym cholesterolem”. Cholesterol to organiczny związek tłuszczowy (lipidowy), który pełni wiele istotnych funkcji. Jest on obecny w błonach wszystkich komórek ludzkiego ciała, dzięki czemu mogą utrzymywać one właściwy kształt. Dodatkowo, obecność cholesterolu w błonach komórkowych warunkuje prawidłową ich przepuszczalność dla licznych substancji oraz pierwiastków chemicznych. Cholesterol stanowi niezwykle ważny element syntezy wielu hormonów, takich jak hormony płciowe (estrogeny, testosteron) oraz hormony nadnerczy – glikokortykosteroidy. Bierze także udział w przemianach witaminy D oraz produkcji kwasów żółciowych, niezbędnych do prawidłowego przebiegu procesów trawienia. Frakcja HDL lipoprotein nazywana jest „dobrym” cholesterolem, ponieważ istnieje naukowo udowodniona odwrotna korelacja między stężeniami cholesterolu HDL we krwi, a częstością występowania chorób sercowo-naczyniowych. Oznacza to, że wyższe poziomy frakcji HDL związane są ze zmniejszoną zapadalnością na choroby serca. Lipoproteiny HDL pełnią istotną rolę w usuwaniu nadmiernych ilości związków tłuszczowych z krwi żylnej poprzez transport cholesterolu do wątroby, gdzie związek ten jest przetwarzany. Dodatkowo, lipoproteiny HDL wywierają protekcyjne działanie na ściany naczyń tętniczych, co chroni je przed rozwojem miażdżycy. Wysokie poziomy lipoprotein LDL z kolei związane są ze zwiększonym ryzykiem rozwoju licznych schorzeń, w szczególności miażdżycy. Z tego powodu ta grupa lipoprotein określana jest mianem „złego” cholesterolu”. Rozwój miażdżycy związany jest z odkładaniem się określonych związków tłuszczowych (w tym dużych ilości cholesterolu) wewnątrz ścian naczyń tętniczych. Są to tzw. blaszki miażdżycowe, które poprzez swój rozmiar zmniejszają światło naczynia krwionośnego, co utrudnia przepływ krwi. W skrajnych przypadkach blaszki miażdżycowe mogą całkowicie zamknąć światło naczynia lub też pękać co prowadzi do powstania skrzepliny oraz rozwoju poważnych powikłań związanych z niedokrwieniem określonego narządu. Długotrwała, nieleczona miażdżyca może prowadzić do przewlekłej choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej), zawału mięśnia sercowego lub też udaru mózgu. Badanie poziomu dobrego cholesterolu Ze względu na korzystny wpływ na zdrowie sercowo-naczyniowej frakcji HDL lipoprotein (czyli tzw. „dobrego cholesterolu”), warto zadbać o utrzymywanie jego wysokich poziomów we krwi. Badaniem, które pozwala na sprawdzenie stężeń poszczególnych związków tłuszczowych w organizmie jest lipidogram. Ten test diagnostyczny umożliwia dokładną kontrolę funkcjonowania metabolizmu tłuszczowego poprzez oznaczenie 5 parametrów związanych z przetwarzaniem związków lipidowych. W ramach lipidogramu oznaczane są następujące parametry: Frakcja HDL lipoprotein (tzw. „dobry cholesterol”).Frakcja LDL lipoprotein (tzw. „zły cholesterol”),Trójglicerydy,Cholesterol całkowity,Cholesterol nie-HDL (wszystkie rodzaje tzw. „złego cholesterolu”). Dzięki wczesnemu wykryciu zaburzeń lipidowych możliwe jest sprawne wdrożenie odpowiedniego leczenia, które pozwoli na przywrócenie równowagi pomiędzy poziomami poszczególnych związków tłuszczowych oraz znacząco zmniejszy ryzyko występowania chorób układu sercowo-naczyniowego. Lipidogram stanowi jedno z podstawowych badań profilaktycznych (razem z morfologią krwi, oznaczeniem poziomów kreatyniny oraz innymi). Osobom dorosłym zaleca się przeprowadzanie tych testów laboratoryjnych ok. raz w roku. W określonych przypadkach może być korzystne częstsze wykonywanie tego badania – dokładny zakres badań profilaktycznych oraz odstęp czasu pomiędzy ich przeprowadzaniem zależny jest od uwarunkowań zdrowotnych pacjenta. W celu odpowiedzialnego zaplanowania pełnej profilaktyki należy skonsultować się z lekarzem. Dobry cholesterol norma Normy stężeń cholesterolu HDL we krwi są zależne od płci osoby badanej. Najnowsze badania z zakresu kardiologii ustaliły normy „dobrego cholesterolu” na następujących poziomach: Dla kobiet – stężenia cholesterolu HDL powinny być wyższe niż 50 mg/dl,Dla mężczyzn – cholesterol HDL powinien utrzymywać się na poziomie powyżej 40 mg/dl. Dokładny zakres norm (poprawniej zakresów referencyjnych) dobrego cholesterolu każdorazowo powinien zostać wyszczególniony na wynikach badań diagnostycznych, które wydawane są pacjentowi. Ze względu na możliwe odmienności w zakresie metodologii przeprowadzenia tychże testów ich rezultaty każdorazowo należy zestawić z wartościami referencyjnymi obecnymi na otrzymanych wynikach. W przypadku rozbieżności należy skonsultować się z lekarzem, który zinterpretuje rezultaty badan oraz (jeżeli występuje taka konieczność) zleci dalsza diagnostykę i zaplanuje optymalne postępowanie lecznicze. Jak podnieść poziomy dobrego cholesterolu Ze względu na liczne, prozdrowotne działania cholesterolu HDL warto dbać o utrzymywanie prawidłowych, wysokich, poziomów tego związku w organizmie. Na obniżenie poziomów „dobrego cholesterolu” oraz wzrost stężeń cholesterolu LDL wpływa wiele czynników, z których najważniejszą rolę odgrywa nieprawidłowa dieta (bogata w cukry oraz tłuszcze nasycone), brak aktywności fizycznej oraz siedzący tryb życia. Aby podnieść poziomy „dobrego cholesterolu” należy przede wszystkim zmienić wymienione, szkodliwe nawyki. W układaniu codziennego jadłospisu należy ograniczyć spożywanie niezdrowych tłuszczów nasyconych. Tłuszcze zwierzęce warto zastąpić tłuszczami o pochodzeniu roślinnym, takimi jak np. oliwa z oliwek. Liczne badania naukowe wykazały, że spożywanie tego rodzaju oleju zwiększa poziomy cholesterolu HDL we krwi. W przypadku współwystępowania otyłości należy dążyć do odpowiedzialnej redukcji masy ciała. Można to osiągnąć poprzez zmniejszenie kaloryczności spożywanych codziennie posiłków oraz włączenie do swojego życia aktywności fizycznej. Szczególnie korzystny wpływ na wzrost stężeń cholesterolu HDL wykazują ćwiczenia aerobowe. W niektórych przypadkach w celu unormowania stężeń poszczególnych związków tłuszczowych może być konieczne dołączenie leczenia farmakologicznego. Z tego powodu, w przypadku występowania nieprawidłowości w wynikach lipidogramu warto skonsultować się z lekarzem. Na podstawie historii choroby, wyników badań diagnostycznych oraz dodatkowych uwarunkowań zdrowotnych będzie on w stanie zaplanować najlepsze dla danej osoby dalsze postępowanie diagnostyczno-lecznicze. Źródła: 19 października 2017Lipidogram, czyli cholesterol pod kontrolą Mimo że podwyższony poziom cholesterolu należy do najważniejszych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i determinuje występowanie innych poważnych dolegliwości, tylko niewielka część Polaków, których dotyka ten problem, ma tego świadomość. Aby ustrzec się chorób układu sercowo-naczyniowego lub przynajmniej zminimalizować ich ryzyko, warto regularnie wykonywać tzw. profil lipidowy (lipidogram) – badanie, które pozwala na monitoring prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Choć sam cholesterol jest związkiem chemicznym (lipidem z grupy steroidów), który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania, to w powszechnym odbiorze stał się synonimem zagrożenia zdrowia a nawet życia. Tymczasem, co do zasady, cholesterol ma działanie pozytywne, ponieważ jest niezbędny dla licznych i ważnych procesów zachodzących w organizmie, związanych z produkcją hormonów, syntezą witamin, czy procesów odpornościowych. Pomimo tego, że ludzki organizm posiada system wewnętrznej kontroli, pozwalający na automatyczne zmniejszanie lub zwiększanie wykorzystania cholesterolu dostarczanego z pożywieniem, w przypadku chronicznie złej diety oraz braku aktywności fizycznej z czasem dochodzi do zgromadzenia zbyt dużej ilości cholesterolu we krwi, co może być przyczyną wielu poważnych chorób. Lipidogram – co to takiego? Jednym z podstawowych badań pozwalających na weryfikację poziomu cholesterolu we krwi jest tzw. lipidogram, zwany również profilem lipidowym bądź, rzadziej, profilem tłuszczowym. Badanie to pozwala na kompleksową ocenę stanu gospodarki tłuszczowej w organizmie. Z wyniku lipidogramu, który otrzymujemy z laboratorium, dowiadujemy się, jaki jest nasz poziom cholesterolu całkowitego oraz jego frakcji LDL (ang. low-density lipoprotein), tzw. „złego” cholesterolu) i HDL (ang. high-density lipoprotein), tzw. „dobrego” cholesterolu trójglicerydów oraz wyliczanego nie-HDL – różnicy stężeń cholesterolu całkowitego i HDL Stężenia poszczególnych elementów lipidogramu pozwala lekarzowi ocenić, zawsze w oparciu o tzw. historię choroby pacjenta, stopień ryzyka sercowo – naczyniowego, czyli ryzyka wystąpienia lub zaostrzenia, jednej z chorób powszechnie kojarzonych z podwyższonym poziomem cholesterolu w organizmie (np. zawał mięśnia sercowego). Kiedy należy wykonywać lipidogram? Badanie lipidogramu przede wszystkim należy wykonywać u osób, u których ryzyko zaburzeń lipidowych jest podwyższone. Do tej grupy należą, np. osoby z klinicznymi objawami choroby sercowo – naczyniowej, ze stwierdzonymi blaszkami miażdżycowymi w tętnicach wieńcowych lub szyjnych, osoby chore na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, otyłość, przewlekłą chorobę nerek, przewlekłe autoimmunologiczne choroby zapalne, osoby pochodzące z rodzin, w których występuje przedwczesna choroba sercowo – naczyniowa czy potomkowie osób z ciężką dyslipidemią. U zdrowych osób dorosłych, w których rodzinach nie występują choroby układu krążenia, badanie lipidogramu można rozważyć w przypadku mężczyzn powyżej 40 i kobiet powyżej 50 lub po menopauzie, szczególnie w przypadku innych czynników ryzyka sercowo – naczyniowego. Badanie poziomu cholesterolu i trójglicerydów należy monitorować regularnie, zgodnie z zaleceniami swojego lekarza. W zależności od uzyskanych wyników, współistniejących chorób, ogólnego stanu zdrowia oraz innych czynników ryzyka sercowo – naczyniowego, lekarz poinformuje Cię jak często powinieneś oznaczać lipidogram. Poziom cholesterolu całkowitego, jego frakcji oraz trójglicerydów tradycyjnie oznacza się w surowicy na czczo, po upływie co najmniej 12 godzin od ostatniego posiłku. Obecnie uważa się, że pobieranie krwi na czczo nie jest niezbędne w przypadku badań przesiewowych i oceny ryzyka. Podczas kontroli i monitorowania leczenia pacjentów ze stwierdzoną hipertriglicerydemią, pozostanie na czczo przed badaniem jest konieczne. Profil lipidowy należy badać regularnie, ponieważ dostarcza przesłanek do oceny sprawności układu krążenia oraz ryzyka miażdżycy, choroby wieńcowej, zawału serca czy udaru mózgu. Pamiętajmy, że choć w niektórych przypadkach wysoki poziom cholesterolu uwarunkowany jest genetycznie, ważną rolę w utrzymaniu prawidłowej gospodarki lipidowej odgrywa zbilansowana, zdrowa dieta oraz regularna aktywność fizyczna. Lipidogram – cena Koszt wykonania badania lipidogramu różni się w zależności od konkretnej placówki i wynosi około 25-45 zł. Zakresy referencyjne dla poszczególnych elementów lipidogramu, określane obiegowo jako normy, ustalane są przez Polskie Towarzystwo Kardiologiczne (DTK) w porozumieniu z Polskim Towarzystwem Diagnostyki Laboratoryjnej (PTDL). W przypadku zakresów nie-HDL i LDL zalecane poziomy prawidłowe rozróżniają grupy osób zdrowych wraz z osobami o małym i umiarkowanym ryzyku; grupę osób z dużym ryzykiem oraz grupę osób z bardzo dużym ryzykiem. Źródło: Wytyczne Polskiego Forum Profilaktyki. 12 maja 2022Prawidłowy poziom cholesterolu – jak o niego zadbać? Obecnie często słyszy się o „złym” i „dobrym” cholesterolu. Podwyższone poziomy cholesterolu LDL (tzw. „złego” cholesterolu) występują dość często wśród ogólnej populacji. Przewlekłe utrzymywanie się tego zaburzenia związane jest ze znaczącym wzrostem ryzyka wielu groźnych chorób, w szczególności dotyczących układu sercowo-naczyniowego. Jakie mogą być przyczyny wysokiego cholesterolu oraz co zrobić, aby zadbać o powrót tych wartości do normy? Cholesterol – co to jest? Cholesterol to związek chemiczny zaliczany do grupy lipidów. Cholesterol pełni wiele, niezwykle istotnych funkcji w ludzkim organizmie. Odpowiada on za prawidłową pracę układu hormonalnego oraz nerwowego, a także warunkuje prawidłowe formowanie błon komórkowych. W badaniach laboratoryjnych, które mają na celu pomiar stężeń związków tłuszczowych z krwi pacjenta (lipidogram) oznaczane są poziomy cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu HDL i LDL. Oznaczenia te odnoszą się do dwóch grup lipoprotein, czyli specyficznych kompleksów białkowych odpowiedzialnych za transport tłuszczów (w tym także cholesterolu) w ludzkim organizmie. Frakcja lipoprotein HDL (high density lipoprotein – lipoproteiny o wysokiej gęstości) określana jest jako „dobry” cholesterol. Cząsteczki tego związku są tam ściśle upakowane, w przeciwieństwie do frakcji LDL (low density lipoprotein – lipoproteiny o niskiej gęstości), czyli tzw. „złego” cholesterolu. Wysokie stężenia frakcji LDL cholesterolu stanowią istotny czynnik ryzyka dla wielu chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, miażdżyca naczyń krwionośnych oraz jej powikłania – zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu. Podwyższony poziom cholesterolu – co to oznacza? Stan podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi określany jest jako hipercholesterolemia. Obecnie za wartości przekraczające normę według Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego uznaje się wartości cholesterolu LDL powyżej 3 mmol/l (115 mg/dl) oraz cholesterolu całkowitego powyżej 5 mmol/l (190mg/dl). Szacuje się, że nawet u połowy polskiej populacji poziomy cholesterolu we krwi są zbyt wysokie. Zjawisko to może mieć wiele przyczyn, najczęściej jednak związane jest z nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi. Poza nieprawidłową dietą często dochodzi do tego brak aktywności fizycznej oraz siedzący tryb życia, związany z pracą zawodową. Połączenie obu tych zjawisk w dużej ilości przypadków skutkuje rozwojem nadwagi oraz otyłości. Warto zaznaczyć, że podwyższone poziomy cholesterolu obecne są częściej u mężczyzn niż u kobiet, szczególnie po 40 roku życia. Ryzyko występowania hipercholesterolemii zwiększone jest także u pacjentów przyjmujących określone leki (np. doustne leki antykoncepcyjne) oraz chorujących na cukrzycę, niedoczynność tarczycy, lub też zespół nerczycowy. Warto pamiętać, że problem wysokiego cholesterolu może także dotyczyć osób młodych oraz szczupłych, które jednak prowadzą niezdrowy tryb życia (związany z paleniem papierosów) oraz wykazują określone predyspozycje genetyczne. Skutki wysokich poziomów cholesterolu Podwyższone poziomy cholesterolu są jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju licznych chorób, w szczególności dotyczących serca oraz naczyń krwionośnych. Wysokie stężenia frakcji LDL we krwi predysponują do rozwoju tzw. blaszek miażdżycowych. Są to patologiczne zmiany zlokalizowane w ścianach tętnic, które prowadzą do zmniejszenia ich światła, co znacząco utrudnia przepływ przez nie krwi. W przypadku zaawansowanej miażdżycy może dochodzić do pękania tychże blaszek oraz powstawania zatorów w naczyniach krwionośnych, co skutkuje rozwojem niedokrwienia określonych narządów w postaci np. udaru mózgu lub też zawału mięśnia sercowego (w zależności od lokalizacji zakrzepu). Stany te stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. W przypadku braku odpowiednio szybko wdrożonego leczenia specjalistycznego mogą one prowadzić do zgonu pacjenta lub przewlekłego, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jak zbadać poziom cholesterolu? – diagnostyka Regularne przeprowadzanie badań kontrolnych jest podstawą właściwego dbania o własny stan zdrowia. Badanie stężeń cholesterolu we krwi zalecane jest wszystkim osobom dorosłym, szczególnie ze współwystępującymi czynnikami ryzyka. Dla zbyt wysokich stężeń cholesterolu czynniki ryzyka to Obciążenie rodzinne – historia występowania zaburzeń stężeń cholesterolu LDL u krewnych pacjenta,Cukrzyca,Nadwaga oraz otyłość,Siedzący tryb życia,Nieprawidłowa dieta – wysokokaloryczna z dużą ilością węglowodanów oraz tłuszczów,Płeć męska,U kobiet – wiek pomenopauzalny,Przewlekły stres,Palenie papierosów oraz innych wyrobów tytoniowych. Podstawowym testem diagnostycznym, który pozwala na dogłębny pomiar stężeń związków tłuszczowych we krwi (w tym także cholesterolu) jest lipidogram. Podczas tego badania oznaczane są następujące parametry: Cholesterol całkowity (CHOL),Lipoproteiny o wysokiej gęstości (cholesterol HDL),Trójglicerydy (TG),Lipoproteiny o niskiej gęstości (cholesterol LDL),Cholesterol nie-HDL (wyliczany z różnicy stężeń cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu HDL). W określonych przypadkach lekarz może zadecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań diagnostycznych. Dokładny zakres profilaktycznych testów laboratoryjnych zależy od uwarunkowań zdrowotnych pacjenta oraz współwystępujących obciążeń zdrowotnych. Jaka dieta na obniżenie cholesterolu? Dieta ma znaczący wpływ na poziomy cholesterolu w naszej krwi. Z tego powodu w wielu przypadkach możliwe jest skuteczne kontrolowanie stężeń cholesterolu poprzez odpowiednią zmianę nawyków żywieniowych oraz behawioralnych. Podstawową zasadą przy układaniu diety na obniżenie cholesterolu jest ograniczenie obecnych w niej tłuszczów nasyconych oraz zmiana tychże na tłuszcze nienasycone. Spożywanie dużych ilości nasyconych tłuszczów przyczyna się do wzrostu stężeń „złego” cholesterolu we krwi, czyli frakcji lipoprotein LDL. Aby zadbać o niski poziom cholesterolu we krwi korzystne mogą być określone modyfikacje codziennego jadłospisu, jak np.: Zamiana czerwonego mięsa (wieprzowiny, wołowiny) na mięso białe, czyli drobiowe,Unikanie produktów bogatych w tłuszcze – na przykład zamiana śmietany na jogurt naturalny oraz masła na margarynę,Unikanie żywności wysokoprzetworzonej, takiej jak fast foody lub gotowe ciasta,Unikanie produktów zawierających olej palmowy, takich jak słone przekąski lub słodycze,Częste spożywanie świeżych owoców i warzyw,Włączenie do diety ryb morskich. Podczas stosowania diety mającej na celu obniżenie cholesterolu warto pamiętać także o uwzględnieniu w niej odpowiedniej ilości błonnika oraz kontrolowaniu ilości spożywanej soli. Dobranie właściwej diety, która będzie skutecznie odpowiadała potrzebom zdrowotnym pacjenta może być dość skomplikowane samodzielnie. Z tego powodu warto rozważyć wizytę u dietetyka, który na podstawie wywiadu oraz celów pacjenta będzie w stanie ułożyć jadłospis precyzyjnie odpowiadający na potrzeby danej osoby. Przygotowanie do badania cholesterolu Badanie poziomu cholesterolu we krwi (lipidogram), przeprowadzane jest z próbki krwi żylnej pacjenta. Wykonanie tego typu testów diagnostycznych często wymaga określonego przygotowania. W przypadku nieprzestrzegania zaleceń przez pacjenta wyniki testu mogą być niewiarygodne, przez co nie mogą zostać wykorzystane w procesie diagnostycznym oraz może wystąpić konieczność powtórzenia badania. Na pobranie krwi do lipidogramu nie jest konieczne przychodzenie w godzinach porannych, ani na czczo. Najnowsze badania z zakresu diagnostyki laboratoryjnej wykazały, że spożywanie posiłków przed pobraniem krwi oraz pora dnia, w której przeprowadzane jest badanie nie wpływa na wiarygodność uzyskanych wyników lipidogramu. W przypadku występowania dodatkowych lub też innych zaleceń zwianych z przygotowaniem się do badania cholesterolu pacjent powinien zostać o tym poinformowany przez lekarza. Bibliografia: Powiązane badaniaLipidogram (CHOL, HDL, nie-HDL, LDL, TG)Lipidogram (CHOL, HDL, nie-HDL, LDL, TG). Lipidogram - ilościowa ocena frakcji cholesterolu i trójglicerydów, przydatna w diagnostyce dyslipidemii oraz w ocenie ryzyka miażdżycy i chorób całkowityCholesterol całkowity. Pomiar stężenia cholesterolu całkowitego (CHOL) jest przesiewowym badaniem cholesterolu, pozwalającym na wstępną ocenę ryzyka rozwoju miażdżycy i chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak choroba wieńcowa i zawał serca, udar mózgu i miażdżyca tętnic kończyn dolnych itd. Cholesterol całkowity obejmuje trzy frakcje: lipoproteinę niskiej gęstości, LDL; lipoproteinę wysokiej gęstości, HDL (ang. high-density lipoprotein) oraz łącznie, lipoproteinę bardzo małej gęstości, VLDL i lipoproteinę o pośredniej gęstości, się do naszego newslettera, a bezpośrednio na Twoją skrzynkę będą trafiać informacje dotyczące usług i nowości w ofercie badań, nt. akcji profilaktycznych w zakresie ochrony zdrowia oraz nowo otwieranych placówek w Twojej okolicy.

badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca